بررسی پراکنش بارانک بر اساس برخی از عوامل اکولوژیکی در جنگلهای سنگده (شرکت چوب فریم)

به منظور تعیین پراکنش بارانک در جنگلهای مرکزی مازندران و عوامل مؤثر در آن، چهل هزار هکتار از جنگلهای تحت مدیریت شرکت سهامی چوب فریم در چهار ناحیه، از ارتفاع 500 متر تا 2700 متر از سطح دریا به فاصله تقریبی 5 کیلومتر از همدیگر مورد پیمایش قرار گرفت. هر جا که پایه‌ای از بارانک مشاهده شد، قطعه نمونه‌ای به مساحت 10 آر پیاده گردید. در قطعات نمونه، مشخصات جغرافیایی و اکولوژیکی منطقه، مشخصات جنگل­شناسی توده حاوی بارانک و نیز صفات کمی و کیفی پایه‌های آن ثبت شد. نتایج نشان داد، تعداد پایه‌های بارانک در هر قطعه نمونه از حداقل 1 تا حداکثر 10 پایه متغیر بود. تراکم پایه‌های بارانک در جهت‌های مشرف به غرب و روی خاک کم عمق به‌طور معنی‌دار از تراکم آن در جهت‌های شمالی و روی خاک نیمه عمیق تا عمیق بیشتر بود. بالغ بر 6/81 درصد از پایه‌های بارانک در توده‌های حفاظتی و بهره­برداری نشده و 4/18 درصد از آنها در توده‌های تحت بهره‌برداری مشاهده شدند. اختلاف بین طبقات ارتفاعی از نظر حضور پایه‌های بارانک معنی­دار (01/0 < P) بوده و محدوده ارتفاعی 1751 تا 2000 متر از سطح دریا بهترین عرصه حضور آن شناخته شد. بیشترین حضور پایه‌های بارانک در شیب‌های 25 تا 50 درصد ثبت گردید. در محدوده ارتفاعی حضور بارانک، بین افزایش خصوصیات کمی پایه­های بارانک (قطر برابر سینه و ارتفاع) با کاهش عمق خاک، افزایش شیب و ارتفاع از سطح دریا نسبت معکوس ولی بین تعداد در هکتار پایه­های آن با تغییرات عوامل اکولوژیکی یاد شده رابطه مستقیم مشاهده شد.